Zoekmachines en (sociale) mediakanalen zijn niet meer weg te denken uit ons leven. Er is al veel gezegd en geschreven over het gebruik hiervan. Denk bijvoorbeeld aan de impact hiervan op ons brein, de tijd die jongeren eraan besteden en de rol die Facebook wereldwijd heeft gespeeld, bij het organiseren van betogingen. Ook bij CRPS vertolken deze kanalen een prominente rol.
De rol van internet
Wil je in contact komen met lotgenoten? Dan zijn er (besloten) groepen op Facebook. De patiëntenvereniging heeft een eigen website en op YouTube zijn er verschillende kanalen te vinden. Bovendien bestaan er verschillende apps, blogs en vlogs.
Voldoende mogelijkheden dus. Of toch niet? Het betreft hier een mes dat van twee kanten snijdt. De kans op informatiestress is namelijk erg groot. Ja, deze term bestaat echt. Het gaat hier om spanning, die veroorzaakt wordt door blootstelling aan te veel informatie. Mensen raken sneller verward en kunnen zich steeds moeilijker concentreren. Denk bijvoorbeeld aan een volle menukaart.
Aanvankelijk denk je: ‘ongelooflijk, ik kan uit zoveel gerechten kiezen’. Maar na luttele seconden, sta je niet zelden voor een dilemma. Je vindt het moeilijk om een keuze te maken.
Wanneer je de zoekterm CRPS intypt, zul je te maken krijgen met verschillende scenario’s. Korte video’s van mensen die op wonderlijke wijze, door toedoen van een ‘kwakzalver’ weer alles kunnen, wetenschappelijke verhandelingen, doordrenkt met vakjargon, ‘wondermiddelen’ die de pijn als sneeuw voor de zon zullen doen verdwijnen, verhalen en artikelen die niet aansluiten op jouw klachten en stukken waarbij pessimisme hoogtij viert.
Wellicht denk je nu: ‘Je geeft alleen maar voorbeelden van excessen’. Dan geef ik je volkomen gelijk. Hiermee probeer ik te benadrukken waarom het zo belangrijk is om bedachtzaam te zijn, wanneer je op zoek bent naar meer informatie.
Keuzes
Stel dat je lid wordt van een CRPS-groep. Je weet van tevoren niet wat je te wachten staat. Wellicht voldoet het niet geheel aan je verwachtingen en heb je het gevoel dat niemand de pijn op dezelfde manier ervaart. Je kunt dan denken: ‘Als zelfs lotgenoten me niet begrijpen, wie dan wel?’ Tegelijkertijd kan het zijn, dat je constant wordt blootgesteld aan negatieve geluiden van mensen die geen andere optie zien dan amputatie of zelfmoord.
Eigenlijk is het heel simpel. Het gaat hier om de persoonlijke beleving van individuen, die de ziekte niet op identieke wijze ervaren. Bovendien verschilt hun levensvisie, leeftijd, pijngrens, mentale weerbaarheid en zo zou ik nog een aantal factoren op kunnen noemen, die invloed hebben op de wijze waarop iemand de ziekte vormgeeft.
Zo heb ik ook respectvolle discussies gevoerd met mensen, over de wijze waarop ik zelf vanuit mijn levensovertuiging kijk naar ziekten, genezing en acceptatie. Ik ben ook te allen tijde bereid om mijn visie te presenteren en te beargumenteren.
Anderzijds kan zo’n groep juist een verademing zijn. Eindelijk na al die maanden of jaren van pijn en onbegrip, een omgeving waarin je je ei kwijt kunt en voorzien wordt van broodnodige adviezen en tips.
Motivatie
Regelmatig worden beelden van dodelijke slachtoffers van een bombardement, massaal gedeeld. Men probeert hiermee meer bewustzijn te creëren. Echter kan een constante blootstelling aan afbeeldingen en video’s van verminkte lichamen, een averechts effect hebben.
Het kan namelijk tot apathie leiden. Waarom geef ik dit voorbeeld? Vraag jezelf constant af hoe je de informatie die je tot je neemt, absorbeert. De ziekte is een realiteit, evenals de dodelijke slachtoffers na een bombardement. Je kop in het zand steken, verandert hier niets aan. De realiteit onder ogen zien, is dus stap één.
Maar ook bij CRPS geldt, dat verdere aftakeling en groeiend pessimisme, niet de weg voorwaarts zijn. Stel jezelf dus constant de vraag, in hoeverre de informatievoorziening bijdraagt aan de vermindering of vermeerdering van de pijnklachten. Dit draagt bij aan de keuzes die je uiteindelijk zult maken.
Ik ga absoluut niet de psycholoog uithangen, noch beweer ik dat het je per se zal baten, maar een aantal Ted-lezingen (TedX) over motivatie, zelfvertrouwen en denkpatronen, raad ik absoluut aan 🙂
Volg, deel en reageer!
Houd mijn blog in de gaten voor nieuwe updates! Klik op de knop ‘volgen’ en schroom niet om onder dit artikel een reactie achter te laten. Ongeacht of je zelf wel of geen ervaring hebt met CRPS. Ik hoop namelijk ook van jullie inzichten te leren. Mocht je mijn vorige artikelen nog niet hebben gelezen, schroom dan niet om dit alsnog te doen en een reactie achter te laten.